زنى به حضور حضرت داوود (ع) آمد و گفت: اى پیامبر خدا پروردگار تو ظالم است یا عادل؟

داوود (ع) فرمود: خداوند عادلى است که هرگز ظلم نمى کند.

سپس فرمود: مگر چه حادثه اى براى تو رخ داده است که این سؤال را مى کنى؟

زن گفت: من بیوه زن هستم و سه دختر دارم، با دستم ریسندگى مى کنم، دیروز شال بافته خود را در میان پارچه اى گذاشته بودم و به طرف بازار مى بردم تا بفروشم و با پول آن غذاى کودکانم را تهیه سازم ، ناگهان پرنده اى آمد و آن پارچه را از دستم ربود و برد و تهیدست و محزون ماندم و چیزى ندارم که معاش کودکانم را تأمین نمایم .

هنوز سخن زن تمام نشده بود که ...

در خانه داوود (ع) را زدند ، حضرت اجازه وارد شدن به خانه را داد ، ناگهان ده نفر تاجر به حضور داوود (ع) آمدند و هر کدام صد دینار (جمعاً هزار دینار) نزد آن حضرت گذاردند و عرض کردند: این پولها را به مستحقش بدهید. حضرت داوود (ع) از آن ها پرسید : علت این که شما دسته جمعى این مبلغ را به اینجا آورده اید چیست ؟ عرض کردند: ما سوار کشتى بودیم ، طوفانى برخاست ، کشتى آسیب دید و نزدیک بود غرق گردد و همه ما به هلاکت برسیم ، ناگهان پرنده اى دیدیم ، پارچه سرخ بسته اى به سوى ما انداخت ، آن را گشودیم ، در آن شال بافته دیدیم ، به وسیله آن مورد آسیب دیده کشتى را محکم بستیم و کشتى بى خطر گردید و سپس طوفان آرام شد و به ساحل رسیدیم و ما هنگام خطر نذر کردیم که اگر نجات یابیم هر کدام صد دینار، بپردازیم و اکنون این مبلغ را که هزار دینار از ده نفر ماست به حضورت آورده ایم تا هر که را بخواهى ، به او صدقه بدهى.

حضرت داوود (ع) به زن متوجه شد و به او فرمود : پروردگار تو در دریا براى تو هدیه مى فرستد، ولى تو او را ظالم مى خوانى ؟ سپس ‍ هزار دینار را به آن زن داد و فرمود : این پول را در تأمین معاش کودکانت مصرف کن ، خداوند به حال و روزگار تو ، آگاهتر از دیگران است.

السلام علیک یابقیة الله

نمی دانم ازکدامین صفحه ی کتاب انتظارقصه ی آمدنت را مثل لالایی شبانه برای دل خسته وبی قرارم بیان کنم.اخردلم باشنیدن

جملات غریب داستان تنهایی بیشتربهانه ی امدنت را میگیرد. به دلم نویدمیدهم که روزی از راه می رسی،کاش می دانستم کی و

ازکجای سرزمین نورظهور میکنی تابه یمن قدومت انجارا باگلهای نرگس ویاس گلباران کنم.غروبهای جمعه به انتهای کوچه

انتظارخیره می شوم تاشاید شمیم امدنت مشاممان رانوازش کندوهدهد خوش خبرسرزمین وصال خبرامدنت رابرای چشمان

منتظرمان بیاوردتا پلکهای سنگین ازبار اشک تنهایی رابا لبخند شوق سبک کند

.

یامهدی محمد،،خوش حالم که سعادتی پیداکردم وچهل صباح دعای عهد رابا لبانی خسته و بغضی سنگین وروحیه ای سرشاراز

امیدتمام کرده وبه پسا این افتخار در نیمه شب تنهایی خویش وضویی با (شوق وصال) ساخته وبه اقامه ی دورکعت نمازایستادم و

جمله ی ایاک نعبدوایاک نستعین را باناله های اللهم  عجل لویک الفرج همراه کرده ونمازرا به امید اینکه فرغ به پایان می رسد

به روح مبارک مادرت بی بی فاطمه ی مرضیه هدیه کردم.انقدر این بقیة الله را صبح های جمعه برایت زمزمه میکنم بلکه ارمینه

ی دیگری بیایی وبه چشمان بی سویمان نورامیدببخشی

آمین یارب العالمین

خدایا همواره تو را سپاس میگذارم ، که هر چه در راه تو و در راه پیام تو پیشتر می روم و بیشتر رنج می برم ، آنها که باید مرا بنوازند ،میزنند ،

آنها که باید همگامم باشند ،سد راهم می شوند،

آنها که باید حق شناسی کنند ،حقکشی می کنند ،

آنها که باید دستم را بفشارند ،سیلی می زنند ،

آنها که باید در برابر دشمن حمله کنند ،پیش از دشمن حمله میکنند

و آنها که باید در برابر سم پاشی های بیگانه ستایشم کنند ، تقویتم کنند، امیدوارم کنند و تبرئه ام کنند ،

سرزنشم می کنند ، تضعیفم می کنند ، نومیدم می کنند ،متهمم می کنند،

تا در راه تو از از تنها پایگاهی که چشم یاری دارم و پاداشی ،نومید شوم ، چشم ببندم ،رانده شوم…

تا تنها امیدم تو شود

چشم انتظارم تنها به روی تو باز ماند ، تنها از تو یاری طلبم ، تنها از تو پاداش گیرم ، در حسابی که با تو دارم شریکی نباشد تا :

تکلیفم با تو روشن شود ، تا تکلیفم با خودم معلوم گردد تا حلاوت اخلاص را که هر دلی اگر اندکی چشید ،هیچ قندی در کامش شیرین نیست ،بچشم

زنده بودن را به بیداری بگذرانیم که سالها باید به اجبار خفت - از دکتر علی شریعتی +